تست نفوذ امنیتی یا آزمون نفوذپذیری (Penetration test) روشی برای تخمین میزان امنیت یک سیستم یا شبکه است که با شبیه‌سازی حملات یک حمله‌کننده (هکر) صورت می‌گیرد. در این روش تمام سیستم و نرم‌افزارها و سرویس‌های نصب شده بر روی آن برای یافتن مشکلات امنیتی آزمایش می‌شوند و سپس اقدام به رفع مشکلات موجود می‌شود.

تست نفوذ می‌تواند برای انواع سیستم‌ها و شبکه‌ها انجام شود، از جمله:

• وب‌سایت‌ها و برنامه‌های کاربردی تحت وب
• شبکه‌های کامپیوتری
• سیستم‌های عامل
• نرم‌افزارهای کاربردی
• سیستم‌های مدیریت پایگاه داده
• سیستم‌های کنترل دسترسی

تست نفوذ معمولاً توسط کارشناسان امنیتی متخصص انجام می‌شود. این کارشناسان از دانش و مهارت‌های خود برای شناسایی و بهره‌برداری از آسیب‌پذیری‌های امنیتی استفاده می‌کنند.

تست نفوذ مزایای زیادی دارد، از جمله:

• شناسایی نقاط ضعف امنیتی که ممکن است توسط هکرها مورد استفاده قرار گیرد.
• کمک به بهبود امنیت سیستم‌ها و شبکه‌ها
• کاهش ریسک وقوع حملات سایبری

تست نفوذ معمولاً به صورت دوره‌ای انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که سیستم‌ها و شبکه‌ها از امنیت کافی برخوردار هستند.

تست نفوذ همچنین می‌تواند بر اساس اهداف آن به انواع مختلفی تقسیم شود، از جمله:

• تست نفوذ امنیتی: این نوع تست به منظور شناسایی آسیب‌پذیری‌های امنیتی انجام می‌شود.
• تست نفوذ عملکردی: این نوع تست به منظور ارزیابی عملکرد سیستم یا شبکه انجام می‌شود.
• تست نفوذ قانونی: این نوع تست به منظور ارزیابی انطباق سیستم یا شبکه با قوانین و مقررات انجام می‌شود.

مراحل عمومی یک آزمون تست نفوذ عبارتند از:

مرحله تجمیع اطلاعات (Reconnaissance): در این مرحله، ارزیاب امنیت (هکر کلاه سفید) اطلاعاتی از قبیل آدرس‌های IP، دامنه‌های شبکه، اطلاعات کارمندان و … را جمع‌آوری می‌کنند.

تجزیه و تحلیل (Scanning): در این مرحله، ابزارها و تکنیک‌های مختلف برای شناسایی سیستم‌های فعال، پورت‌های باز، وبسایت‌ها و … استفاده می‌شود.

نفوذ (Gaining Access): در صورت شناسایی آسیب‌پذیری‌ها، ارزیاب امنیت تلاش می‌کند تا به سیستم یا شبکه دسترسی پیدا کنند. این مرحله می‌تواند شامل استفاده از رمزهای ورودی ضعیف، نفوذ از طریق آسیب‌پذیری‌های نرم‌افزاری و … باشد.

حفاظت و گزارش‌دهی (Maintaining Access and Reporting): در صورت موفقیت در دسترسی، ارزیاب تلاش می‌کند دسترسی خود را حفظ کند و سپس گزارشی از آسیب‌پذیری‌ها و نقاط ضعف پیدا شده را تهیه و ارائه می‌دهد.

آزمون تست نفوذ یکی از ابزارهای اصلی برای ارزیابی امنیت سیستم‌ها و شبکه‌ها می‌یاشد. این فرآیند به شرکت‌ها کمک می‌کند تا نقاط ضعف خود را شناسایی کرده و اقداماتی را برای بهبود امنیت خود اتخاذ نمایند.

تست نفوذ یا Penetration Testing، به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها می‌گویند که با هدف ارزیابی امنیت یک سیستم یا شبکه انجام می‌شود. این تست‌ها برای شناسایی نقاط ضعف امنیتی و آسیب‌پذیری‌ها در سیستم‌ها و شبکه‌ها به کار می‌روند.

تست‌ نفوذ روش های مختلفی دارد که برخی از آن‌ها به شرح ذیل می باشد: 

Black Box Testing: در این روش تست نفوذ، ارزیاب به عنوان یک حمله‌کننده خارجی عمل می‌کند و اطلاعات کاملی در مورد ساختار داخلی سیستم را ندارد. آن‌ها تلاش می‌کنند تا با استفاده از تکنیک‌های مختلف، به دنبال آسیب‌پذیری‌ها و نقاط ضعف امنیتی در سیستم یا شبکه بگردند.

White Box Testing: در این حالت، ارزیاب دسترسی کامل به کد منبع و ساختار داخلی سیستم یا شبکه دارد. ارزیاب می‌تواند بصورت کامل به نحوه عملکرد سیستم یا شبکه و نقاط ضعف آن دسترسی داشته باشند.

Gray Box Testing: این روش ترکیبی از دو روش قبلی است. در اینجا، ارزیاب دسترسی محدود به ساختار داخلی سیستم یا شبکه دارد.

Automated Testing: استفاده از ابزارهای خودکار برای انجام تست‌های نفوذ است. این ابزارها قادر به شناسایی آسیب‌پذیری‌ها و امکان‌سنجی نقاط ضعف در سریع‌ترین زمان ممکن هستند.

Social Engineering Testing: این نوع تست مربوط به استفاده از فریب و تأثیرگذاری بر انسان‌ها (مانند اعمال فشار روانی، فریب و …) برای ورود به سیستم‌ها و شبکه‌ها است.

هر یک از این روش‌ها و متدهای تست نفوذ نقش مهمی در ارزیابی امنیت سیستم‌ها و شبکه‌ها دارند و می‌توانند به شناسایی نقاط ضعف و افزایش امنیت سازمان کمک کنند.