مدل امنیتی Zero Trust: استاندارد نوین امنیت سایبری سازمانی

 

در دنیای مدرن دیجیتال، جایی که مرزهای شبکه دیگر واضح نیستند و کاربران، داده‌ها و منابع در مکان‌های مختلف پراکنده‌اند، مدل‌های سنتی امنیتی که بر پایه اعتماد اولیه و دیوارهای آتش بنا شده‌اند، دیگر پاسخ‌گو نیستند. اینجاست که مدل امنیتی Zero Trust به‌عنوان یک تحول بنیادین در استراتژی‌های امنیت سایبری مطرح می‌شود.

 

مفهوم Zero Trust: «هرگز اعتماد نکن، همیشه تأیید کن»

مدل Zero Trust فرض می‌کند هیچ کاربر، دستگاه یا فرآیندی، چه در داخل شبکه و چه خارج از آن، نباید به‌طور پیش‌فرض مورد اعتماد قرار گیرد—even if it’s already inside the perimeter. در این مدل، دسترسی تنها پس از تأیید دقیق هویت، وضعیت امنیتی دستگاه، موقعیت جغرافیایی و سایر معیارهای زمینه‌ای داده می‌شود.

 

اصول کلیدی معماری Zero Trust

1. احراز هویت و مجوزدهی چندعاملی (MFA) و پیوسته:

تأیید هویت باید چندلایه، مبتنی بر زمینه و همیشگی باشد. احراز هویت اولیه کافی نیست؛ دسترسی باید به‌صورت مداوم بازبینی شود.

2. کمینه‌سازی دسترسی (Least Privilege):

کاربران تنها باید به منابعی دسترسی داشته باشند که دقیقاً برای انجام وظایفشان ضروری است. این اصل حمله lateral movement را محدود می‌کند.

3. بازرسی مستمر و تحلیل رفتار:

سیستم‌ها باید به‌طور پیوسته رفتار کاربران و دستگاه‌ها را پایش کرده و با استفاده از تحلیل رفتاری (UEBA)، فعالیت‌های غیرمعمول را شناسایی کنند.

4. تقسیم‌بندی میکرو (Micro-Segmentation):

شبکه به بخش‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شود تا در صورت نفوذ مهاجم، نتواند به‌راحتی در شبکه حرکت کند.

5. اعتماد مبتنی بر زمینه (Context-Aware Access):

دسترسی تنها زمانی اعطا می‌شود که معیارهایی مانند دستگاه امن، موقعیت مکانی مجاز، ساعت فعالیت و نوع درخواست با سیاست‌های تعریف‌شده مطابقت داشته باشند.

 

مزایای پیاده‌سازی Zero Trust برای سازمان‌ها

کاهش چشمگیر سطح حمله: با محدود کردن مسیرهای حمله داخلی و جلوگیری از حرکت جانبی مهاجم.

افزایش تاب‌آوری سایبری: در برابر تهدیدات ناشی از کاربران داخلی، دسترسی‌های غیرمجاز و حملات پیشرفته.

سازگاری با محیط‌های هیبریدی و چند ابری (Multi-Cloud): Zero Trust مستقل از موقعیت مکانی یا زیرساخت است.

تقویت انطباق با مقررات امنیتی (مانند GDPR، NIST 800-207 و HIPAA): با کنترل دقیق دسترسی و ثبت رویدادهای امنیتی.

 

چالش‌ها و الزامات اجرای Zero Trust:

تغییر فرهنگی و مقاومت سازمانی: نیازمند آموزش کاربران و تیم‌های فناوری اطلاعات است.

یکپارچه‌سازی ابزارها و داده‌ها: سازمان باید دید یکپارچه از دارایی‌ها، کاربران، جریان‌های کاری و تهدیدات داشته باشد.

سرمایه‌گذاری در اتوماسیون و ابزارهای تحلیل پیشرفته: مانند SIEM، SOAR و سامانه‌های تحلیل رفتار.

 

مدل Zero Trust تنها یک رویکرد امنیتی نیست، بلکه یک تحول معماری و استراتژیک در مواجهه با تهدیدات پیشرفته و پیچیده امروزی است. پیاده‌سازی موفق آن مستلزم نگاه کل‌نگر، رهبری قدرتمند، ابزارهای مدرن و درک عمیق از محیط دیجیتال سازمان است. با توجه به حرکت سریع مهاجمان به سمت روش‌های پیچیده‌تر، Zero Trust نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت برای آینده امنیت سایبری است.

شرکت “داده پردازی هوشمند کندو” با تکیه بر دانش فنی و تجربیات کارشناسان و مشاوران خود و همچنین تجربه‌های سازمانی کسب شده در پروژه‌های بزرگ و کوچک، آماده ارائه سبد متنوعی از خدمات در حوزه مشاوره و استقرار استانداردها به سازمان‌ها و شرکت‌ها می‌باشد.